Annem mutfakta uğraşırken derdim ki birgün bende yapabilirmiyim,bende anlarmıyım yemek yapmaktan diye,hatta annem elmalı tart yapmıştı birgün baktım ters çevirdi süper bir görüntü "ıh ıh asla yapamam"dediğimi hatırlıyorum.
halbuki kim derdiki en iyi yaptığım tartlardan biri olsun diye,yada annemin deyimiyle boynuz kulağı geçecekmiş diye:)
evet küçükken dediklerim ve de şimdi!
mutfak en keyif aldığım yer birşeyler yaparken zevk duyuyorum helede onları sunması ve de onalrın zevkle yenmesi harika birşey..
terapi diyorlar yaa doktora gitmeye gerek yok-aman psikologlar duymasınlar özelliklede sultanım:)- yemek yapın yeter:)
bu arada Melda çok teşekkürler,uğraşıp anlattığın için destek verdiğin için çok teşekkürler.
bu blogu açınca ideallerime sanki yavaş yavaş ulaştığımı düşünüyorum-hissediyorum ki umarım öyle olur.
ve senin emeğini desteğini asla yadsıyamam..
sağolasın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder